Valkuilen bij het afgeven van referenties

Op 21 augustus jl. is er door het Gerechtshof Leeuwarden een interessante uitspraak gedaan over het afgeven van referenties.

De werknemer in kwestie had een tijdelijk contract als docent bij een scholengemeenschap. Dat contract werd niet verlengd, onder meer omdat tijdens dit dienstverband via meerdere kanalen naar buiten kwam dat de werknemer bij zijn vorige werkgever was ontslagen vanwege ongepast gedrag richting vrouwelijke leerlingen en collega’s.

Vervolgens had de werknemer bij een derde werkgever gesolliciteerd naar een baan als docent. Daarbij had hij zonder voorafgaand overleg zijn vorige werkgever opgegeven als referent. Toen deze potentiële werkgever vervolgens de referentie checkte, heeft deze vorige werkgever laten weten dat vrouwelijke collega’s en leerlingen zich bij hem niet veilig voelden en dat hij om die reden door een eerdere werkgever was ontslagen. Dit heeft er toe geleid dat de potentiële werkgever de werknemer in kwestie niet heeft aangenomen. Daarop heeft deze zijn vorige werkgever aansprakelijk gesteld vanwege het verstrekken van die informatie.

Nadat de werknemer in eerste instantie in het ongelijk was gesteld, is hij in hoger beroep gegaan. Ook door het Gerechtshof is hij vervolgens in het ongelijk gesteld. Daartoe is geoordeeld dat, als een werknemer zijn ex-werkgever aanwijst als referent, hij daarmee in principe toestemming geeft voor het afgeven van gegevens over zijn persoon en zijn functioneren. Deze informatie kan ook negatief uitpakken. Wanneer een werknemer niet wil dat bepaalde gegevens bij de potentiële werkgever terecht komen, moet hij dat aangeven. De ex-werkgever is namelijk gehouden een zo correct mogelijk beeld te schetsen, anders handelt hij onrechtmatig tegenover de nieuwe werkgever.

Hieruit blijkt maar weer eens dat aan het geven en ontvangen van referenties voor zowel de werknemer, de ex-werkgever als de potentiële nieuwe werkgever risico’s zijn verbonden die kunnen resulteren in aansprakelijkheid. De ex-werkgever is niet verplicht om referenties over zijn (ex-)werknemer af te geven richting derden, maar als hij besluit dat wel te doen, moet hij een correct beeld verstrekken over de werknemer. Doet hij dat niet, of niet volledig, dan kan dat leiden tot aansprakelijkheid jegens de nieuwe werkgever. De potentiële nieuwe werkgever die inlichtingen over een sollicitant wil inwinnen bij derden, moet daarvoor op voorhand toestemming aan de sollicitant vragen en achteraf een terugkoppeling verstrekken over de ontvangen inlichtingen. De ex-werkgever tenslotte staat het in beginsel niet vrij om zonder voorafgaande toestemming van zijn (ex-)werknemer gegevens over zijn functioneren aan een potentiële nieuwe werkgever te verstrekken. Als de toestemming echter wel wordt verleend, is het de verantwoordelijkheid van de werknemer om expliciet aan de (ex-)werkgever kenbaar te maken dat hij bepaalde negatieve informatie wil uitsluiten.